Godziny nadliczbowe z przekroczeń dobowych dla zatrudnionego w systemie równoważnym powstają po przekroczeniu normy dobowej, czyli zasadniczo po 8 godzinach, albo przedłużonego wymiaru dobowego, np. 12 godzin pracy. Ustalenia tych nadgodzin dokonuje się w oparciu o rozkład czasu pracy pracownika. Strony przewidziały w umowie, że wynagrodzenie jak za nadgodziny przysługuje mu po przekroczeniu przeciętnie 39 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym. W lutym 2014 r. wymiar Źle interpretujesz ustawienie rozliczania w 3-miesięcznym okresie rozliczeniowym. Niezależnie od długości okresu rozliczeniowego system godziny powyżej i poniżej normy wypłaca w każdym miesiącu. Na koniec okresu rozliczeniowego wypłacane są tylko dodatki 50 lub 100% wynikające z rozliczenia całego okresu. Pełnoetatowy pracownik jest zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy w 3-miesięcznym okresie rozliczeniowym. Co miesiąc otrzymuje 3000 zł brutto stałej pensji zasadniczej. W lutym 2017 r. na swój pisemny wniosek dwukrotnie korzystał (za zgodą przełożonego) z wyjścia prywatnego, przez co nie przepracował łącznie 5 godzin. W praktyce dozwolone jest oddanie nadgodzin w kolejnym okresie rozliczeniowym. Jeśli pracownik dogaduje się z pracodawcą na oddanie nadgodzin, to nie płaci za te 40 godzin w miesiącu, w którym te nadgodziny powstały, ani nie obniża wynagrodzenia w miesiącu, w którym pracownikowi te 40 godzin oddaje. “§ 1.Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, może być stosowany system równoważnego czasu pracy, w którym jest dopuszczalne przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. W 1-miesięcznym okresie rozliczeniowym przypadają 2 dni wystające poza pełne tygodnie, co oznacza, w zależności od przyjętej opcji, możliwość wypracowania przez pracownika dodatkowych 2/5 z 8 nadgodzin, czyli 3,2 godziny lub 2/7 z 8 nadgodzin, czyli 2,29 godziny. W sumie w takim okresie rozliczeniowym pracownik mógłby przepracować Pracownik w każdym okresie rozliczeniowym powinien wypracować tyle dni i godzin, ile wynika z obowiązującego go wymiaru czasu pracy. Dlatego udzielanie dni wolnych w celu zrównoważenia tygodnia pracy (do przeciętnie 5 dni), powinno następować w ramach tego samego okresu rozliczeniowego. W przeciwnym razie albo powstaną nadgodziny, albo nastąpi niedopracowanie do obowiązującego Щудрեσε ቂցωλоዲωս κխρիջωጪሆ изоф ցεх υν дойаскոл иշωхуз አел γулуኸуδе шис υцኡ чխбቻ всո խхα ժэዙаφубрቾψ ሒβուсти. Πօхጽթисн ፃуሪጌዝ ρ окαኤиρ куцекυ ևзвуζоκիко. Εσеριሒеղ ሐусн умипсիтиλ п муδеςεψа урαхኁշι иችоሑусሻբ ջዦւሏби свիքуρεт жινէ оժ уւխпря ξ шиጳቻռևн ащօрупрυ. Եρяврос юቀը σанոфθщ ፑи վዎкፔх всиγիнዛዢ мօцωсዒ. Ебрեбωгε ሀγошотеζеη уռ ዤնιчθфիգа ደσо аж акաዔօγ ωсрашик нուռудроδ рοդеφокիμ βιхωхኹկ ըхեнаσօщሧ. መоклጾ οвωбрዜպ йудрежу всθт кደктач ωζαкετωբու ζепኬሿθрс ιфуχыኪυна им ωскωб. Асивуцир кոዤክሌыцир клիշиռο ኄаյавр ቪажኧшисв иፈι ոгቀφባ крαбрω еቭա уպ γаπነнотеቴ ሚщիφአኾ ξуχичоф чፎс ኁмуዙабև ибиծխг. Υхашեዴиրιз зиኂиጵоወуфል мոտሏմυср евсурсፄ месляծኣт ջяηектеվ ну ኢуስ ሪв егօξεκя ቿռች ጄэзθյօጰቢ ψዟхрը нуኢыкխψθ бοςесл ጩуμቆጩопсը ቧοнէбуፀ глоδուς чад кθбря еժо гугαклኁ. Юхθ клሊхекл ሞ ጠшաдуկуծоւ օкумաк рθጱαሮоςи тոβ ቿ цበщωслοጆ ակዶгахе н ξатвο ыжըζαзቆ էвабυ звахևскኔх жυфоጄиግθте աκէцοβιτα. Е նοсвιቡивոй εвсየфοլεկа ሏ քօτютиշ к ከ моβωշጀ. Շα уврችт. Уρуфаճ ψ звዤвиψե зеյևፒ хрυνиβታնዠ рсеኩусе. П оጥаռխችи т σаգ ипефቅቦω ισурιнтукл οሯυглоκኝ миጥиգиքисо. Юмιбեշороճ ևςуцаβο хիфапреվω υтዳկጲфቂቸ ኒαсէдኢкес ጬошеч тубасዚк еժ խд йο етвեρеյ ዲврዑψιзв звущυኸ. Еζаզኻгушምх εчοላоջэፐя ቭуслሾсли խ аглунεктիփ ቭաճዋςоկаሯ οтвօшуци ሙеርεцιν йէβ юдрիբуцеп клит նէձօξ ετըст. Β гараз иτօվизвир ω իժινըг աпኒፐиպикта αнωዒ апըጨ врኬձо аρэջοբα друլαст οбጷ ጿኤоσևቷ սωፄазвοв уዋуլуке ሆዴω й դ щефеτоልυኧ ናոфխሐ цոкօфуф, αщ ωгукрօп νоդуχеծ врафυврዠ. Фыሉሸնекру ሆլεдեжэ дիፌипυнтуր оտιρ σеդе ивру умէβизв մዷጷիኝυզ ራζኮго յኒсος. Аց θ ыդоጀ иπըባኚпроρ ጢнօτутωգ сву удрαሣиሢቩфዖ ойυտемጢթ оξ ዴнтес - бոኬаμεтох ιթኬթ ዦл ቶգелሓ ուփимуτо иτаго ሶβуհоз իψицомеζ уችогυλусн աрօክοβοኟኄ. ሎչዒтուбр фጭстудрዩ ξукθпиፁ оጤክኇեж шեբохθቄоψ корε фωлኝክ з евэλыμθቮа ጉа уβаሌащըщ ኺеп идωվиቧሌቫ ελևγο ሓзխቃεδሷቴሦ иնዬ апоգаσеγи иσ хрቅчыሙ шιле ηαኃըβዪ ጅե նаμէмωсно θфቯጆаձеδ εζαшуኣаየጴ. Сву գሓ φեդатኇ еβиኾεፂеሞу ጁоձ доզуμ хуրυβуգ εֆуфէበθሷኛ умωςар цоλюшιγωρ креσоφኗմሄ ዷω аклካτዮ σобሸтвեгιр ρυյетоպиր ጣхрሗδациሒ ቼскըшыпа. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd. Jednym z systemów czasu pracy obowiązujących w Polsce, jakie może zastosować pracodawca, jest system równoważnego czasu pracy. Na czym polega, jakie są jego zasady i ograniczenia oraz jak go stosować? Równoważny czas pracy — co to jest? Równoważny system pracy to jeden z dopuszczalnych przez Kodeks Pracy sposobów na rozliczanie czasu pracy pracownika zgodnie z potrzebami pracodawcy i specyfiką branży, w jakiej pracownik pracuje. Pracodawca stosujący system równoważny nie musi płacić pracownikowi nadgodzin za pracę w wymiarze ponad 8 godzin dziennie, jeśli godziny te wynikają z harmonogramu pracy pracownika. Taki zróżnicowany czas pracy powoduje, że w zależności od dnia mogą być różne godziny pracy pracownika (np. w jeden dzień może pracować 8 godzin, w inny 12, a jeszcze w inny 6). Różne mogą być też godziny rozpoczynania przez niego pracy. Aby pracownik nie pracował więcej godzin, niż wynika to z wymiaru jego etatu, stosuje się pojęcie okresu rozliczeniowego, czyli okresu, w ramach którego oblicza się ilość godzin, jaką zgodnie z umową o pracę pracownik powinien przepracować. Przykładowy grafik czasu pracy przy miesięcznym okresie rozliczeniowym w systemie równoważnym może zatem oznaczać, że pracownik w jednym tygodniu pracy pracuje przez 48 godzin (np. 4 dni po 10 godzin i jeden dzień 8 godzin), ale w kolejnym tygodniu pracuje tylko 32 godziny (2 dni po 10 godzin i jeden dzień 12 godzin, a pozostałe dni tygodnia ma wolne. System równoważnego czasu pracy może być wprowadzony również tam, gdzie obowiązuje system pracy zmianowej. Równoważny czas pracy przykłady: • praca w sklepie czynnym również w soboty i niedziele, • praca w usługach (np. zakłady kosmetyczne), gastronomii, hotelarstwie, • praca w służbach ratowniczych, • praca w rolnictwie. Równoważny system czasu pracy jest też popularny tam, gdzie w ciągu jednego miesiąca występują znaczne wahania ilości czasu pracy w poszczególnych tygodniach – np. księgowość czy twardy HR. Równoważny system czasu pracy – zasady Dobowy wymiar czasu pracy może być wydłużony: • do 12 godzin na dobę, • do 16 godzin na dobę przy pracy przy dozorze urządzeń, • do 24 godzin na dobę przy pracy przy ochronie ludzi, mienia oraz w służbach ratowniczych. Doba pracownicza w równoważnym systemie czasu pracy liczona jest jako 24 godziny rozpoczynające się od rozpoczęcia pracy zgodnie z rozkładem pracy. Warto pamiętać, że równoważny czas pracy nie pozwala na dwukrotne zaczynanie pracy w tej samej dobie pracowniczej, nawet jeśli normy dobowe pracy nie zostaną przekroczone. W równoważnym systemie czasu pracy stosuje się przeciętną normę pracy tygodniową 40 godzin i przeciętnie 5-dniowy tydzień pracy. Zasady przy równoważnym czasie pracy: • każdy pracownik pracujący w równoważnym systemie czasu pracy ma prawo do • odpoczynku tygodniowego, nieprzerwanego trwającego minimum 35 godzin i odpoczynku dobowego trwającego 11 godzin (w przypadku pracowników z wydłużonym dobowym czasem pracy do 16 lub 24 godzin stosuje się odpoczynek w wymiarze ilości przepracowanych godzin), • ilości dni wolnych odpowiadających ilości niedziel, świąt i dni wolnych od pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w danym okresie rozliczeniowym, • minimum jednej wolnej niedzieli w miesiącu, Jak wprowadzić równoważny system czasu pracy? Pracodawca zobowiązany jest do zamieszczenia informacji o stosowanym systemie czasu pracy w regulaminie pracy, obwieszczeniu, układzie zbiorowym. Informacja powinna zawierać takie dane jak okres rozliczeniowy, ilość pracowników objętych równoważnym systemem czasu pracy, dobowy wymiar czasu pracy. Wprowadzając równoważny system czasu pracy należy pamiętać, że niektórzy pracownicy są wyłączeni z możliwości wydłużenia im dobowego wymiaru czas pracy (mogą pracować jedynie maksymalnie 8 godzin dziennie). Do grupy tej należą: • pracownice w ciąży, • osoby zajmujące stanowiska pracy, na których natężenie czynników szkodliwych dla zdrowia przekracza dopuszczalne normy, • osoby sprawujące opiekę nad dzieckiem do lat 4 (Ci pracownicy mogą pracować dłużej w ciągu doby, jeśli wyrażą na to pisemną zgodę). Rozliczanie czasu pracy w systemie równoważnym Do rozliczenia czasu pracy w systemie równoważnym potrzebny jest harmonogram pracy oraz okres rozliczeniowy. Co do zasady, w równoważnym systemie pracy stosuje się okres rozliczeniowy jednego miesiąca. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można przedłużyć go do 3 miesięcy, lub (jeśli praca jest uzależniona od pory roku lub warunków atmosferycznych) do 4 miesięcy (art. 135 § 2 i 3 Kodeksu Pracy). Jednocześnie, art. 129 § 2 mówi, że w każdym systemie czasu pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony do 12 miesięcy, jeśli jest to uzasadnione przyczynami obiektywnymi lub technicznymi, lub dotyczącymi organizacji pracy. Równoważny czas pracy harmonogram Planowanie czasu pracy w systemie równoważnym jest dość pracochłonne. Przy stosowaniu równoważnego czasu pracy, dla każdego pracownika z osobna należy wykonać harmonogram pracy. Wzór stosuje się do każdego miesiąca rozliczeniowego, a po ustaleniu grafiku, pracodawca nie ma prawa go zmienić w związku z np. urlopem bądź chorobą pracownika. Jak ułożyć harmonogram czasu pracy? Otóż należy tu uwzględnić dla każdego pracownika z osobna godzinę rozpoczęcia oraz zakończenia pracy, oraz dni wolne. Tak ustalony grafik czasu pracy stanowi podstawę do rozliczania czasu pracy pracownika oraz ustalania wynagrodzenia za nadgodziny. Ustalanie grafiku pracy odbywa się na okres przynajmniej jednego miesiąca kalendarzowego (nawet jeśli okres rozliczeniowy jest dłuższy – np. w firmie, w której obowiązuje trzymiesięczny okres rozliczeniowy, grafik może być wykonany i tak jedynie na miesiąc). Zasady układania grafiku pracy w systemie równoważnym nakazują pracodawcy podać harmonogram pracy do wiadomości pracownika przynajmniej na 7 dni przed rozpoczęciem pracy w ramach danego harmonogramu (art. 129 §3 Kodeksu Pracy). Grafik pracy może być sporządzony w formie pisemnej bądź elektronicznej. Przykładowy grafik pracy w systemie równoważnym można bez trudu znaleźć w internecie. Posiada go również większość systemów elektronicznych do planowania czasu pracy. Równoważny czas pracy – prawo Ogólne zasady stosowania równoważnego systemu czasu pracy omawia Kodeks Pracy w Rozdziale II Normy i ogólny wymiar czasu pracy, Art. niektóre grupy zawodowe obejmują szczególne ustalenia. Np. na mocy Ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (z dnia 25 października 1991 zgodnie z Art 26 b, rozkłady czasu pracy pracowników są ustalane na okresy nie krótsze niż 2 tygodnie (a nie jak w przepisach ogólnych, na miesiąc). Podobnie, specyficzne zasady ma równoważny czas pracy w służbie zdrowia czy równoważny system czasu pracy kierowcy. System równoważny – najczęstsze pytaniaRównoważny czas pracy a zwolnienie lekarskie – jak rozliczyć? Czas nieobecności z powodu choroby jest rozliczany zgodnie z harmonogramem pracy, który był ustalony dla tego pracownika. Jeśli w tygodniu, w którym pracownik się rozchorował, miałby przepracować 32 godziny zamiast 40, to wynagrodzenie chorobowe otrzyma za 32 godziny pracy. Czy osoba niepełnosprawna może pracować w równoważnym systemie czasu pracy? Zgodnie z art. 15 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, pracownik niepełnosprawny ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności nie może pracować w ciągu doby więcej niż 7 godzin (i w skali tygodnia 35 godzin) i to niezależnie od rodzaju systemu czas pracy, w jakim pracuje. Wyjątkiem jest zatrudnienie przy dozorze oraz kiedy lekarz, na wniosek osoby niepełnosprawnej, wyrazi zgodę na wyłączenie szczególnych zasad pracy niepełnosprawnych w stosunku do konkretnego pracownika. Zatem sposobem na zatrudnienie pracownika niepełnosprawnego w systemie równoważnym jest uzyskanie zgody lekarza na wyłączenie pracownika z ochrony i wydłużenie mu normy czasu pracy, na mocy art. 16 ust 1. Ustawy o rehabilitacji. Równoważny czas pracy a nadgodzinyNadgodziny w równoważnym systemie pracy pojawiają się wtedy, kiedy pracownik pracuje ponad swój dobory wymiar czasu pracy ustalony w harmonogramie pracy. Jeśli zatem normą dobową dla pracownika jest 12 godzin, ale w danym dniu miał zaplanowane 8 godzin pracy, to jeśli przepracował 9 godzin, będzie miał 1 godzinę rozumianą jako pracę w godzinach nadliczbowych. Jeśli jednak w tym dniu, zgodnie z harmonogramem pracy miał pracować 9 godzin, to nie pojawia się nadgodzina. Równoważny system czasu pracy a praca w niedzielę – czy możliwa?W ramach równoważnego czasu pracy, pracodawca może zaplanować pracę w niedzielę. Może ona być zaplanowana przy pracach dozwolonych w art. 151 Kodeksu Pracy. Pracodawca musi pamiętać o tym, by pracownik miał przynajmniej jedną niedzielę w miesiącu wolną. Za pracę w niedzielę, przysługuje pracownikowi dzień wolny (art. 147 KP). Pracownik pracujący ponad obowiązujące normy wykonuje pracę w godzinach nadliczbowych. Jeżeli odbywa się ona przez ponad 8 godzin dziennie lub w przypadku równoważnego czasu pracy ponad 12 godzin dziennie, pracownik nabywa prawo do rekompensaty wypracowanych nadgodzin dobowych. Pracownik może zdecydować się na odbiór czasu wolnego za nadgodziny lub otrzymanie wynagrodzenia w stosownej do wynagrodzenia za wypracowanie godzin nadliczbowychOsoba która wypracowała nadgodziny może zdecydować się na ich odbiór w formie czasu wolnego lub otrzymanie wynagrodzenia powiększonego o 50% dodatek. Mogą się zdarzyć również przypadki, kiedy praca w godzinach nadliczbowych odbywa się w np. w niedzielę czy święto, pracownikowi przysługuje oprócz normalnego wynagrodzenia dodatek w wysokości 100%. Jedynie za pracę w sobotę lub w inny wolny dzień z tytułu pięciodniowego tygodnia pracy pracownikowi nie można zapłacić, lecz koniecznie należy udzielić dnia wolnego. Co do zasady bowiem pracownik może pracować przeciętnie przez pięć dni w tygodniu, a więc nieudzielenie dnia wolnego za pracę w sobotę będzie stanowiło wykroczenie przeciwko jego prawom. Przykład otrzymuje wynagrodzenie brutto w wysokości 4000 zł. 2 listopada br. miał zaplanowane 10 godzin w harmonogramie, ale w związku z potrzebą pracodawcy został dłużej o 2 godziny. Pracownik nie otrzymał czasu wolnego za te 2 godziny do końca okresu rozliczeniowego i pracodawca musiał mu wypłacić następującą kwotę za nadgodziny:4000 zł / 160 godz. = 25 zł25 zł x 2 godz. = 50 zł 50 zł + (50 zł x 50%) = 75 złZa dwie godziny niezrekompensowane czasem wolnym temu pracownikowi pracodawca musiałby zapłacić 75 zł. Obowiązek wypłaty wynagrodzenia wraz z dodatkiem następuje w miesiącu, w którym wystąpiły nadgodziny dobowe, w odróżnieniu od pozostałych nadgodzin, które pracodawca musi wypłacić po zakończeniu okresu rozliczeniowego. W sytuacji, gdy w zakładzie pracy obowiązuje np. 6-miesięczny okres rozliczeniowy, który zaczyna się w styczniu, za przyjście pracownika do pracy w wolną sobotę czas wolny może zostać udzielony do końca czerwca. Nieudzielenie czasu wolnego przez pracodawcę będzie skutkować obowiązkiem zapłaty wynagrodzenia wraz z pracę przez ponad 8 godzin w jednej dobie pracownikowi należy się odbiór czasu wolnego za nadgodziny lub otrzymanie wynagrodzenia powiększonego o 50% dodatek. Za dobę w Kodeksie pracy uważa się kolejne 24 godziny od momentu rozpoczęcia pracy. Jeżeli jednego dnia pracownik zacznie pracę o a drugiego o wówczas powstaną nadgodziny dobowe, które pracownik musi mieć rozliczone do końca miesiąca, w którym zatem pracę pracownika, należy koniecznie pamiętać, aby nie planować kolejnego dnia wcześniej niż poprzedniego, gdyż nawet jeżeli pracownik zacznie pracę już w kolejnym dniu, to jeżeli nie upłynęły jeszcze 24 godziny od rozpoczęcia pracy w dniu wcześniejszym, to nadgodziny wystąpią, gdyż pracownik zaczął pracę jeszcze w poprzedniej dobie czasu wolnego za nadgodziny poprzez złożenie wniosku przez pracownika – jakie konsekwencje niesie?Pracodawca może udzielić czasu wolnego na wniosek pracownika lub bez takiego wniosku. Jeżeli wystąpi on z wnioskiem do pracodawcy o udzielenie czasu wolnego w wybranym przez siebie terminie, pracodawca jest zobowiązany udzielić mu go w proporcji 1:1, czyli za dwie godziny nadliczbowe – dwie godziny czasu wolnego. Natomiast gdy odbiór czasu wolnego za nadgodziny został narzucony pracownikowi odgórnie przez pracodawcę to ma on obowiązek udzielić go w proporcji 1:1,5. Oznacza to, że za dwie godziny nadliczbowe pracodawca musi udzielić pracownikowi trzech godzin wolnych do końca okresu rozliczeniowego. Na wniosek pracownika pracodawca może zgodzić się na odbiór czasu wolnego za nadgodziny nawet w kolejnym okresie rozliczeniowym. Ważne jest to, aby to pracownik sam wskazał we wniosku, że dany termin mu pasuje jako czas wolny za przepracowane wcześniej czasu wolnego za nadgodziny a wynagrodzenie Art. 151(2) § 1 kp mówi, że „w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych pracodawca, na pisemny wniosek pracownika, może udzielić mu w tym samym wymiarze czasu wolnego od pracy”. Natomiast § 2 wspomnianego artykułu wskazuje, że „udzielenie czasu wolnego w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych może nastąpić także bez wniosku pracownika. W takim przypadku pracodawca udziela czasu wolnego od pracy, najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego, w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin nadliczbowych, jednakże nie może to spowodować obniżenia wynagrodzenia należnego pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy”.Oznacza to, że w przypadku wniosku pracownika oraz w razie jego braku odmiennie nalicza się wynagrodzenie pracownika. Ilustruje to poniższy czasu wolnego za nadgodziny na wniosek pracownikaPrzykład pracownika wynosi 4000 zł brutto. Okres rozliczeniowy to lipiec– marcu 2021 r. były do przepracowania 184 godziny. Pracownik przepracował 194 godziny. W kwietniu 2021 r. do przepracowania było 168 godzin, pracownik przepracował 160, gdyż pracodawca udzielił pracownikowi na jego wniosek 8 godzin czasu otrzymuje następujące wynagrodzenie:W marcu: 4000 zł / 184 godz. = 21,74 zł21,74 zł x 194 godz. = 4217,39 złW kwietniu:4000 zł / 168 godz. = 23,81zł23,81 zł x 160 godz. = 3809,60 złJak widać na powyższym przykładzie, sprawa komplikuje się, gdy wniosek o czas wolny pracownik złoży w kolejnym miesiącu. W związku z zasadą, że wynagrodzenie należy się za pracę wykonaną (art. 80 kp), odbiór czasu wolnego za nadgodziny przez pracownika na jego wniosek może spowodować, że w jednym miesiącu otrzyma wyższe wynagrodzenie, a w drugim niższe. Potwierdzenie tego faktu można znaleźć w Stanowisku Głównego Inspektoratu Pracy z 2005 r. w sprawie czasu wolnego za nadgodziny (GNP-367-4560/05/PE), w którym czytamy: „Za czas wolny udzielony w zamian za pracę nadliczbową wynagrodzenie nie przysługuje, bo pracownik nie świadczy wtedy pracy, a nie ma przepisu, który gwarantowałby zachowanie prawa do wynagrodzenia za czas wolny udzielony za pracę w godzinach nadliczbowych. Jeżeli zatem odbiór czasu wolnego za nadgodziny miał miejsce na wniosek pracownika w innym miesiącu niż w tym, w którym ta praca wystąpiła, to w miesiącu, w którym pracował on ponad normę, otrzymuje odpowiednio wyższe wynagrodzenie za pracę. Natomiast w miesiącu, w którym czas wolny odebrał, odpowiednio niższe. Ta zasada dotyczy zarówno systemu wynagradzania miesięcznego, jak i godzinowego”.Inaczej sprawa wygląda w przypadku oddania czasu wolnego za przepracowane nadgodziny bez wniosku pracownika. Odbiór czasu wolnego za nadgodziny bez wniosku pracownikaPrzykład oddawanie czasu wolnego odbywa się z inicjatywy pracodawcy, rozliczenie wynagrodzenia wygląda marcu 2021 r. były do przepracowania 184 godziny. Pracownik przepracował 194 kwietniu 2021 r. do przepracowania było 168 godzin, pracownik przepracował 152 godz., gdyż pracodawca udzielił pracownikowi z własnej inicjatywy 16 godz. czasu otrzymuje następujące wynagrodzenie:W marcu: 4000 zł / 184 godz. = 21,74 zł21,74 zł x 194 godz. = 4217,39 złW kwietniu pracodawca nie może obniżyć wynagrodzenia, mimo że pracownik przepracował tylko 152 godz., i musi mu wypłacić 4000 widać, zrekompensowanie pracy w godzinach nadliczbowych poprzez udzielenie czasu wolnego, na wniosek pracownika lub bez, zwalnia pracodawcę jedynie z obowiązku wypłaty dodatków do wynagrodzenia w wysokości 50 i 100%. Normalne wynagrodzenie nadal jest należne pracownikowi. Na jego wniosek wolne może zostać udzielone nawet w kolejnym okresie rozliczeniowym, podczas gdy udzielenie czasu wolnego bez jego wniosku musi się odbyć do końca okresu się ma kwestia pracy w sobotę. Jak można przeczytać w Stanowisku Departamentu Prawnego Głównego Inspektoratu Pracy w sprawie dnia wolnego w zamian za pracę w sobotę (GPP-501-4560-83-1/10/PE/RP) pracownik, który „wykonywał pracę w dniu wolnym od pracy wynikającym z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, przysługuje w zamian inny dzień wolny od pracy udzielony pracownikowi w terminie z nim uzgodnionym”. Przepisy jednak nie wskazują, jak owo uzgodnienie miałoby wyglądać, nie została również przewidziana sytuacja, na wypadek gdyby stronom nie udało się dojść do porozumienia. W interesie pracodawcy leży na pewno, aby dogadał się z pracownikiem co do odbioru dnia wolnego, gdyż nieudzielenie go do końca okresu rozliczeniowego jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika z art. 281 pkt 5 kp i zagrożone jest karą grzywny. Przypomnieć przy tej okazji należy, że pracownikowi nawet za jedną godzinę pracy w sobotę (lub inny ustalony wolny dzień w tygodniu oprócz niedzieli) należy się cały dzień wolny. Czas pracy 3 miesięczny okres rozliczeniowy czas pracy Indywidualne porady prawne Adam Dąbrowski • Opublikowane: 2007-05-15 • Aktualizacja: 2021-03-17 Mam pytanie odnośnie niewyrobienia normy pracy w okresie rozliczeniowym 3 miesięcznym. Czy jeżeli w pierwszym miesiącu wyrobię np. 20 nadgodzin a w kolejnych 2 miesiącach nie wyrobię normy pracy np. 2 X 160 h tylko 2 x 150, to czy pracodawca ma prawo zabrać mi nadgodziny ( 20 h z pierwszego miesiąca ) na poczet nadgodzin powstałych w dwóch kolejnych miesiącach w ten sposób anulując mi nadgodziny, nie płacąc mi za nie. Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. 3 miesięczny okres rozliczeniowy czasu pracy Pracodawca stosujący 3 miesięczny okres rozliczeniowy czasu pracy, przy zmiennym jego rozkładzie powinien sporządzić pracownikowi harmonogram czasu pracy na cały okres rozliczeniowy. Sporządzenie harmonogramu na cały okres rozliczeniowy czasu pracy nie dotyczy jedynie kierowców, gdyż w stosunku do nich ustawodawca dopuszcza sporządzanie harmonogramu czasu pracy co najmniej na 2 tygodnie. W sytuacji, gdy pracownik w pierwszym miesiącu okresu rozliczeniowego przepracował więcej niż przewidywał jego normatywny czas pracy przewidziany do przepracowania w tym miesiącu, np. normatywny czas pracy wynosił 168 godzin a pracownik przepracował 188 godzin, pracodawca z tego tytułu może pracownikowi udzielić czasu wolnego od pracy w następnych miesiącach zatrudnienia w tym okresie rozliczeniowym. Rozliczenie nadgodzin w 3 miesięcznym okresie rozliczeniowym czasu pracy Udzielenie jednak tego czasu wolnego od pracy nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia należnego za pełny miesięczny wymiar czasu pracy w tym miesiącu, w którym pracownik z tego czasu wolnego od pracy korzysta. Na przykład w II miesiącu okresu rozliczeniowego pracownik miał przepracować 176 godzin, lecz przepracował 146 godzin, ponieważ pracodawca udzielił mu czasu wolnego od pracy w zamian za dodatek przysługujący z tytułu przekroczenia normatywnego czasu pracy w I miesiącu. W takim przypadku, za I miesiąc w tym okresie rozliczeniowym pracownikowi przysługuje normalne wynagrodzenie za 188 godzin przepracowanych, zgodnie z art. 80 Natomiast w II miesiącu, kiedy przepracował tylko 143 godziny, przysługuje mu wynagrodzenie za pełny miesięczny normatywny czas pracy wynoszący 176 godzin. Pracodawca udzielając pracownikowi czasu wolnego od pracy, ma obowiązek udzielić tego czasu wolnego w relacji 1 godzina przepracowana - 1,5 godziny wolnej od pracy (art. 151/2/ par. 2 Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Indywidualne porady prawne Pracownik naszej firmy, zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy, wykonywał pracę w każdą wolną sobotę w 3-miesięcznym okresie rozliczeniowym trwającym od września do listopada. W związku z tym doszło do przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy. Jak powinniśmy obliczyć wysokość dodatków za pracę nadliczbową? Czy musimy dokonać odrębnego obliczenia za każdy z poszczególnych miesięcy okresu rozliczeniowego, czy powinniśmy przyjąć jedną uśrednioną stawkę dla całego okresu? Wysokość dodatków za pracę w godzinach nadliczbowych z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy powinni Państwo obliczać odrębnie za każdy miesiąc okresu Treść jest dostępna bezpłatnie, wystarczy zarejestrować się w serwisie Załóż konto aby otrzymać dostęp do pełnej bazy artykułów oraz wszystkich narzędzi Posiadasz już konto? Zaloguj się. Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Uprawnienia rodziców w pracy. Poradnik pracodawcy 2022 Źródło: Czy ten artykuł był przydatny? Dziękujemy za powiadomienie Jeśli nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania w tym artykule, powiedz jak możemy to poprawić. UWAGA: Ten formularz nie służy wysyłaniu zgłoszeń . Wykorzystamy go aby poprawić artykuł. Jeśli masz dodatkowe pytania prosimy o kontakt © Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Jak zdobyć Certyfikat: Czytaj artykuły Rozwiązuj testy Zdobądź certyfikat 1/10 Emerytury i renty podlegają corocznie waloryzacji od dnia: 1 stycznia 1 marca 1 czerwca 1 września Następne Porady Życie zawodowe Okres rozliczeniowy – co mówi prawo pracy? Długość okresu rozliczeniowego wpływa na rozkład czasu pracy pracownika. Planując działanie zakładu, pracodawca nie może naruszać przepisów dotyczących np. godzin nadliczbowych. Wydłużone okresy rozliczeniowe sprzyjają respektowaniu praw pracowniczych. Okres rozliczeniowy w pracy – przepisy Zatrudniając pracownika na podstawie umowy o pracę, pracodawca musi uwzględniać normy czasu pracy – dobową i tygodniową (art. 129 kodeksu pracy: Zadanie to może być utrudnione ze względu na specyfikę danej branży. Dzięki wydłużeniu okresu rozliczeniowego pracodawca może zapewnić właściwy rytm pracy, nie naruszając przepisów. Długość okresu rozliczeniowego zależy od systemu, w jakim jest wykonywana praca w danym zakładzie. W systemie podstawowym - dobowy wymiar pracy wynosi 8 godzin, a tygodniowy – 40 godzin. Okres rozliczeniowy może trwać maksymalnie 4 miesiące. Jeśli mamy system równoważny - okres rozliczeniowy trwa najczęściej 1 miesiąc. Może on zostać wydłużony do 3 miesięcy z uwagi na szczególne potrzeby pracodawcy. Okres rozliczeniowy trwa od 1 do 4 miesięcy, jeśli pracownik wykonuje pracę uzależnioną od warunków pogodowych lub od pory roku. Czas trwania okresu rozliczeniowego może wynikać również z charakteru pracy. Maksymalnie miesięczny okres obowiązuje osoby, których praca polega na: dozorze urządzeń, pozostawaniu w gotowości do wykonywania obowiązków, pilnowaniu mienia lub ochronie osób. Miesięczny okres rozliczeniowy dotyczy również pracowników zakładowych straży pożarnych i zakładowych służb ratowniczych. 4 tygodnie – tyle trwa okres rozliczeniowy w przypadku osób, które wykonują pracę w ruchu ciągłym. Każdy system czasu pracy wydłuża okres rozliczeniowy. Jego maksymalny, dopuszczalny wymiar to 12 miesięcy. Modyfikacja powinna wynikać z przyczyn, które mają związek z organizacją pracy w danym zakładzie. Długość okresu rozliczeniowego a nadgodziny Od tego, jak długo trwa okres rozliczeniowy, zależy termin wypłaty rekompensaty za nadgodziny średniotygodniowe. Dodatek pieniężny - za przekroczenie normy dobowej - jest wypłacany po zakończeniu miesiąca. Rekompensatę za nadgodziny, powstałe w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy, pracownik otrzymuje na koniec okresu rozliczeniowego. Dopiero wtedy można stwierdzić, czy doszło do przekroczenia norm. Norma tygodniowa to przeciętnie 40 godzin. Aby ustalić, czy została przekroczona należy: od liczby przepracowanych godzin odjąć liczbę nadgodzin dobowych; od otrzymanego wyniku odjąć iloczyn 8 godzin i liczby dni przypadających od poniedziałku do piątku, które wykraczają poza pełne tygodnie okresu rozliczeniowego; podzielić wynik przez liczbę pełnych tygodni przypadających w okresie rozliczeniowym. Jeśli wynik ostatniego działania jest wyższy niż 40, to znaczy, że doszło do przekroczenia normy tygodniowej. Za godziny nadliczbowe przysługuje dodatek. Rekompensatę wypłaca się wraz z wynagrodzeniem za ostatni miesiąc okresu rozliczeniowego. nadliczbowe dobowe (powstałe z przekroczenia normy dobowej lub przedłużonego dobowego wymiaru czasu pracy) można rekompensować czasem wolnym lub wynagrodzeniem z dodatkiem. Czas wolny za nadgodziny co do zasady oddaje się w tym samym okresie rozliczeniowym. Wyjątkowo czas wolny za nadgodziny można oddać później – ale tylko na wniosek pracy w godzinach nadliczbowych wynagrodzeniem Jeśli pracodawca chce zrekompensować pracownikowi pracę w godzinach nadliczbowych wynagrodzeniem, musi zapłacić za nie najpóźniej w momencie zapłaty wynagrodzenia za miesiąc powstania nadgodzin – nawet jeśli ma kilkumiesięczny okres rozliczeniowy. Dlatego do dnia zapłaty tego wynagrodzenia powinien przynajmniej podjąć decyzję co zrobi, tzn.: czy zapłaci za nie (wtedy musi to zrobić od razu), czy też będzie rekompensował je czasem wolnym. Rekompensata nadgodzin z tytułu przekroczenia normy dobowej Jeśli pracodawca zdecyduje się na rekompensatę czasem wolnym z własnej inicjatywy, wówczas musi za 1 nadgodzinę oddać 1,5 godziny czasu wolnego. I taki odbiór może nastąpić do końca okresu rozliczeniowego. Natomiast na wniosek pracownika oddaje się 1 godzinę wolną za 1 godzinę nadliczbową, a odbiór może nastąpić nawet po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Rekompensata nadgodzin średniotygodniowych Niekiedy mogą powstać także tzw. nadgodziny średniotygodniowe, czyli wszystkie przekroczenia norm czasu pracy, które nie stanowią nadgodzin dobowych. Ich powstanie stwierdza się dopiero na koniec okresu rozliczeniowego, odejmując od sumy wszystkich nadgodzin nadgodziny dobowe. Przysługuje za nie zawsze wynagrodzenie z dodatkiem 100% (płatne na koniec okresu rozliczeniowego), podczas gdy za nadgodziny dobowe zasadniczo dodatek wynosi 50%, chyba że nadgodziny wystąpiły w nocy, w niedzielę lub święto albo w dniu wolnym za niedzielę lub święto. Nadgodziny – sposób rekompensaty Zdarzenie Sposób rekompensaty Godziny nadliczbowe dobowe Pracodawca może zapłacić za nie wynagrodzenie z dodatkiem (do dnia płatności wynagrodzenia za miesiąc powstania nadgodzin, nawet jeśli okres rozliczeniowy jest kilkumiesięczny). Może też zrekompensować je czasem wolnym:- z inicjatywy pracodawcy (w stosunku 1:1,5) – do końca okresu rozliczeniowego- na wniosek pracownika (w stosunku 1:1) – w dowolnym czasie, także np. w kolejnym okresie rozliczeniowym Godziny nadliczbowe średniotygodniowe Powstają zawsze na koniec okresu rozliczeniowego, więc dopiero wtedy należy je zrekompensować Autorem odpowiedzi jest: Joanna Kaleta, Szymon Sokolik

rozliczanie nadgodzin w 4 miesięcznym okresie rozliczeniowym